Merhaba, pandemi de gidip parfum koklamak pek zekice gelmediginden seceneklerimi olabildigince daraltip iki uc parfum koklayarak boyle nokta atisi aradigimi bulmak istiyorum.

O nedenle size sorum su: yaz icin ferah, ust notalarinda turuncgil/citrus olan kalici kadin parfumu oneriniz var mi? Cok ciceksi bir sey olmasin istiyorum.

Intimissimi - mia'yi cok seviyorum ancak hic kalici degil ve bu nedenle o paraya degmiyor.

Butce onemli degil, yas 30.

Cok tesekkur ederim!

..görevler verir? Derse girer mi, hocanın ne gibi işlerini halleder? Genel olarak araları nasıldır? Mail'leşirler mi yoksa telefonlaşırlar mı? Ekstra vereceğiniz tüm bilgiler altın değerinde.

İyi haftalar herkese. Ailemin evindeki 10küsür yıllık 42 “ tv yerine yeni bir samsung tv arayışındayız. Salon geniş 55-65” alabiliriz. Basic bir kullanım olacak aile oldugundan, akşamları netflixten film ve normal uydu kanalları. Çok fazla para vermezler o yüzden 7k diyeli bütçeye ki bunu bile duyunca çok derler sonra alışırlar fiyatlara bakınca:)
Samsung 55Q60t veya 65tu8000 modellerini gördüm bütçe dahilinde.
Sizin evinizde kullanıp beğendiğiniz modeller nelerdir? Ek olarak salon baya guneş alıyor, parlaklığı yüksek olmalı.

bunun çakması çok var ve internette de çok var. bende hem çakması hemde gerçeği var çakması 20tl falan.

internetten ucuza almak istesem nasıl anlarım gerçek mi çakma mı olduğunu? veya istanbul'da gerçeğini alabileceğim bir yer var mı?

farkı nedir derseniz gerçeğinin kumaşı farklı ter iz vs göstermiyor. çakması bildiğiniz bez üzerinde logosu var sadece.

2017 model bir aracım, aracın bakım tarihi geldi fakat geçen sene yaptırdığım bakımın üstünden 1 senede 5 bin km yapmışım, bu 5 km için gerçekten aracı yıllık bakıma sokmak gerekiyor mu merak ediyorum. Yani en azından 7-8 bin tamamladıktan sonra bakıma sokmamın bir tehlikesi olabilir mi sizce? Teşekkür ederim.

Kan değerlerimi öğrenmek istiyorum fakat iğneden çok korkuyorum.
Şeker ölçmek için parmak ucundan bir damla alınan kan ile değerlerimi öğrenebilir miyim sağlık ocağı veya hastanelerde?

Bi tabak doner ve yanında salata yedim, ekmek bile yemedim. ani ağırlık coktu. Merak edip sekerimi olctum 180 cikti. Annem ve ananem seker hastasi, ben de olmaya adayim heralde. İnternetten baktigimda tokluk kan sekerini iki saat sonra olculur seklinde yazmislar. Yer yemez 180 normal mi?

yaklaşık 2 ay önce trendyoldan bir ürün aldım.. beğenmedim ve iade ettim ancak gönderdiğim paket satıcı adresinde yok denilerek başka şubeye gitmiş orada satıcı aranarak gelip alması söylenmiş ama almaya gelmemiş. böyle olunca kargo firması da ürünü bana geri getirdi. bu arada trendyol bana paramı iade etmişti. ürünün bana geldiğini ve ne yapacağımı sorduğumda ise ürünün bende kalabileceğini söylediler. satıcının hakkına girmek istemediğimi, trendyol olarak hediye ediyorsanız kabul edeceğimi ancak satıcı zarar gördüyse iade etmek istediğimi söylediğimde "bize bu bilgiyi zaten satıcı verdi efendim" dediler. teşekkür ettim kapattım konuyu.

bu konuşmadan sonra vicdan yaparak bir de satıcının numarasını buldum ve aradım.. adam "abi yüzlerce ürün gönderiyoruz takip etmemiz zor oluyor trendyol hakkımıza giriyor bizim öyle bir talebimiz olmadı sipariş kodunu verin vs.. dedi. ben de iyi o zaman kargo kodu alın göndereyim dedim.. neredeyse 1 ay olacak hala haber yok.

trendyol'da satış yapanlar varsa böyle bir durum yaşadınız mı daha önce?

ürünün 150 tl'ye yakın bir değeri var. bu durumda satıcının emeğini sömürmüş, haksız bir şekilde ürün elde etmiş mi oluyorum yoksa "amaaan banane trendyol hediye etti mi etti gerisi beni ilgilendirmez" deyip bu kadar detaylı düşünmeye gerek yok mu?

İki gün önce kargoya verdim ürünü kodla birlikte. Sistemde hala kargoya verdiğim görülmüyor. Normal mi

Bargello, dp gibi markalar nasıl yapıyor parfümleri? Formülleri mi yayınlanıyor, satın mı alıyorlar?

11 aydır evdeyim, doktora tezi yazıyorum, uzaktan çalışıyorum. Parkta-sahilde yürüyüş, yoga derken yine iyi idare ediyordum ama 3 hafta önce bacağımı sakatlamamla ikisini de bırakmak zorunda kaldım. Çok fena bunaldım, ruhum sıkılıyor, bir taraftan da kendime kızıyorum şımarıklık yaptığım için. Şu ortamda işe gitmek için insan içine çıkmak zorunda değilim, yakınlarım sevdiklerim iyi.

Ama yakın gelecek için bile plan yapamıyor olmak, bir tiyatro oyununu, seyahati heyecanla bekleyemiyor olmak bütün hayat enerjimi sömürdü artık. Enerjim de yüksektir ama bir senenin sonunda stokları tükettim sanırım.

Ne soracağımı da bilmiyorum öyle yazma ihtiyacı hissettim.

Böyle bir şey olabilir mi?

2020 model bakıyorduk. Sıfırı 330 bin. 1 aydır bakıyoruz git gel ahbap olduk adamla.

Parayı denkleştiremedik, aklımızda başka araç vardı falan derken bir türlü kesin girişemedik.

Bugün kararımızı verdik almak için gittik. 1 araç kalmış. Onu da biz ordayken aldılar.

Biz ahlayıp vahlarken adam dedi ki valla elimizde hiç araç yok, maalesef şansınıza artık. Sonra durun bi genel merkezi mi ne arayım ordan talep edelim.. derken adamda bi ampul parladı aaa 1dk 1dk dedi durun size bir güzellik yapıcam hemşeriyiz nasılsa, bir tanıdık da bizim arka sanayide çalışıyor. Onun için ayırdığım bir araç vardı ama pek alacak gibi değil ben konuşurum onla dedi size verelim o aracı hem 2021 model falan. Fark olarak da 10 bin fark eder dedi. 340 yani. Martta gelir ama dedi.

Artı olarak da multimedia ekranı büyüyor, otomatik bagaj falan var. E iyi dedik 10 bine.

Yahu eve geldik, dediği aracın güncel bayi fiyatına bakıyorum, 380 bin lira gözüküyor. Bu adam bunu neden ve nasıl bize 340a veriyor? Herhangi bir kampanya da gözükmüyor. Bir de bugün tam kapanmadan görüştük, sabah erkenden gelin mutlaka işlemleri yapalım 9da diyor.

Yahu bi bokluk var diycem ama yetkili bayi sonuçta bişey çıksa da biz haklı olmaz mıyız?

Ne diyorsunuz alalım mı? Vakit kalırsa başka bayileri arayıp fiyat sorucam bi.

Marka Opel.

330 da çok zorlayarak çıktığımızı biliyor. 340 ı çekinerek söyledi. Gerçekten inmiş olabilir mi?

Geçenlerde ofiste konuşurken plasebo aşı yapıyor 3 kişiden birine. Nasıl lan, öyle bir şey mi oluyor dendi? Dedim hiç mi takip etmiyoruz.

Anlatmaya çalıştım ama tam bilemediğim tam anlatamadım tabii. Bildiğim kadarıyla esas olan aşıyı olanlarda yan etkiyi çözememek için. Öyle mi, değil ne?

Selamlar herkeseee, çok uzun zaman oldu :)) Çok zamandır aklımdaydınız ama bir türlü ilk adımı atamıyordum. Bugün o gün millet! :D

Öncelikle güzel dileklerle başlayayım. Umarım tanıdığım/tanımadığım herkes bu uzun süre zarfında iyi ve mutlu kalabilmiştir. Özellikle içinde bulunduğumuz ekstra garip dönemde hepinize sağlık, geçim kolaylığı ve yaşam motivasyonu diliyorum can ı gönülden.

Kimler gitti kimler kaldı pek bilemiyorum ama beni hatırlayıp merak edenler için bir özet geçeyim. Ben kısa tutmaya çalışacağım ama çok söz de veremiyorum :D Durumu olmayanlar şimdiden kusuruma bakmasın :))

Geride bıraktığım 5 senenin neredeyse her saniyesi kabus gibiydi diyebilirim. Güzel şeyler de oldu yalan yok ama geneli gerçekten kalitesiz bir yeşilçam filminin saçma sapan bir bollywood versiyonu gibiydi. Daha fazlası olmaz herhalde artık dedikçe her şey üst üste gelmeye devam etti :D Son 5 senem bir film olsaydı ilk 10 dakikasında çıkmıştım, öyle bir şey :D

Belki hatırlayanlar vardır tiroid problemlerim vardı. Öncelikle tiroide bağlı gelişen başka bir rahatsızlık sebebiyle minnoş gözlerimi kaybettim :D Çok şükür hala görüyorum ama şekilleri ve boyutları değişip büyüyüp yuvarlaklaştılar :D Sonra ameliyat geçirip tiroid problemimden kurtuldum ama gözler yadigar kaldı :D

Sonra evlendim ve Bodrum'a taşınıp ufak bi cafe/pub açtım. Sanırım buraya kadar bilenler biliyordu. Bodrum'un ve evliliğimizin ilk 6 ayı tek kelimeyle mü-kem-mel-di. İstanbul'da yaşarken benim de eşimin de güzel işlerimiz ve güzel maaşlarımız vardı. Çok şükür yiyip içip gezmemize hatta balta girmemiş ormanlardaki orangutanlara bile yardım etmemize rağmen paramız artıyordu ve biz de biriktiriyorduk :D Ne güzel zamanlarmış. Önce düğünümüze, ev eşyalarımıza bir yatırım olur diye biriktiriyorduk. Bu hastalıktan sonra ben dedim ki düğünü eşyayı boşverelim, dünyayı gezelim. Beğendiğimiz yerde kalabilmenin imkanlarını araştıralım ve yerleşelim. Şimdiki eşim, o zamanki erkek arkadaşım da iflah olmaz bir kurumsal kimlikti ve bu maceralara pek yanaşmıyordu. Bana dedi ki "son kez müdür pozisyonlu başvurularımı yapayım 15Ocak'a kadar geri dönüş olmazsa dünyayı gezelim. Eğer istediğim işlerden birine kabul edilirsem kariyer yapmak istiyorum" :D Naif planlar. Dedim hay hay. Gayet adaletli bir bakış açısı. Ama tabii onun işine çok ihtimal vermediğim için ben dünya gezisi rotasını oluşturmaya başladım :D Derken boş zamanlarında sahibinden.com'da hiçbir zaman almayacağı tekneleri, motorları ya da dükkanları gezen her Türk genci gibi biz de hiç aklımızda yokken Bodrum'da bi dükkan bulup tutmaya karar verdik. Tarih 31 Aralık 2015. Dedim ki yeter ki İstanbul'dan gidelim de bir işimiz olduktan sonra dünyayı sonra da gezebiliriz. NAAAH gezersin! :D 15 gün sonra başvurduğu işlerden olumlu geri dönüş alan eşim için de benim için de artık hayat başka bir yola savurmuştu bizi çoktan. Sonra işte şipşak düğün dernek, işlerden istifa, dükkanı kurmaca derken kendimizi burada işletmeci olarak bulduk.

Normalde kendi paramız dükkanı tutmaya ve düzeltmeye; aşçı, barmen vs tutmaya yetiyordu ama kocacıııım yine her Türk gencinin hayali olan "liseden arkadaşlarıyla ileride bir bar açma" hayaline tutunarak, çocukluk arkadaşını ve eşini de bize ortak etti. İlk FAIL! Ta daaa :D İlk 6 aya dönelim, mükemmeldi dedik. Çocukluğumuz ve ilk gençliğimiz berbat geçmiş olduğundan "Hayatımızda ilk defa mutlu ve huzurluyuz" diye düşündük. Ortağımızın eşi "ben mükemmel bir aşçıyım, sana her şeyi öğretirim" dediği; ve onun kocası da "ben mükemmel bir barmenim" dediği için bir süre insanlara pişmemiş pirinç yedirdik ve bara gelip cin tonik isteyenlere bira verdik. Ona rağmen mutlu, çözüm odaklı ve iyimserdik. Her şeyi zamanla, çalışkanlığımızla, dürüstlüğümüzle, gençliğimizle çözeceğimize inanıyorduk. Bu arada ben 25, eşim 27 yaşındaydık.

6.ayımızda babam bir cinsel istismar iftirası sonucu tutuklandı. Huzurla uyuduğumuz bir gecenin sabahına birçok yalan haber ve ölüm tehditleriyle uyandık. Bana göre bu mümkün olamazdı ama yine de beşer şaşar diyerek apar topar İstanbul'a gidip babamla yüzleştim. Kafamdaki plan çok netti. Eğer bu şerefsizliği yapmışsa, ölmüş kabul edip yoluma devam edecektim. Yapmamışsa yolumuz uzun ve sancılıydı. Babam olanlardan, hakkında söylenenlerden, tehditlerden, gazete ve televizyonlarda dönen yalan haberlerden habersiz, masum ve şaşkındı. Avukatlar tuttum, onun varolan borçlarını ödedim, dükkanını araştırmaya gelmeleri için aylarca kirasını ödedim, tüm masraflarını üstlendim kısaca. Hakkında ortaya atılan tüm iddiaların aksi kanıtlanmasına rağmen, iftirayı atanlar söyledikleri şeyleri geri çekmelerine rağmen, polis raporları bizden yana olmasına rağmen, bilir kişi raporları bizden yana olmasına rağmen, tanık beyanlarının tümü bizden yana olmasına rağmen, görüntülü kayıtlar, fotoğraf ve videolarla da birçok şeyi desteklememize rağmen; her celse değişen hakim ve savcılar, karşı tarafın medya ve belediyeyle olan yakın ilişkileri; dosyayı açıp okumadan karar veren sözde yetkililer sebebiyle dosyamız okunmadan, hiçbir delil değerlendirilmeden babam 25 yıl hapis cezası aldı. Günde 15-16 saat kafede çalışarak, her hafta İstanbul'a gidip geldim. Düğünden gelen tüm takı ve paraları bu iş için harcadım, yetmedi krediler çektim (sağolsun eşim inanılmaz destekledi), yine de başaramadım. Hukuki sürecin devamı çok uzun ama yıllar boyunca tüm sosyal mecralardan taciz edilmeye devam ettim. Esasında duyuruyu bırakmam bu olaya dayanıyor.

Biz bilim ışığında, akılla mantıkla sunulan kanıtlarla kendimizi bozmadan süreci ilerletelim, vicdanımız rahat, kanıtlarımız tam, nasılsa birileri okuyup bu konuyu aklına mantığına sığdıramayacak dedik ama ne yazık ki kurunun yanında yaş da yandı ve dosya hiçbir zaman okunmadı. Sonra yargıtay cezayı 17 seneye düşürdü. Şu an anayasa mahkemesindeyiz. Hala bekliyor ve mücadele ediyoruz, bakalım.

Bu süreçten birkaç ay sonra ortaklar da tüm yaşadıklarımızı bilmelerine rağmen, girerken koydukları paranın 2,5 katını talep ederek ayrılmak istediler. Toplamda 9-10 ay beraber çalışmıştık. Dedik ki madem kardeş dediğimiz insanlar 9 ayın sonunda, tüm sıkıntılarımıza rağmen bu şekilde ayrılarak böyle bir para talep ediyorlar; verelim. Dükkan bi marka filan olmadı, daha sandalyelerde minder yok :D 5 sene öncenin parasıyla 45bin tl istiyorlar şaka gibi :D Yine kredi çektik. Onlara istedikleri rakamı ödedik ve ayrıldılar. Sonradan öğrendik ki "İstanbul'dan varlıklı arkadaşlarımız geliyor, işi kurup sonra ayrılıp para alıcaz" diye yapmışlar zaten planlarını :D Fail 2! :D Varlıklı olsaydık keşke gerçekten. Aynı parayı bölüşüyorduk; bu herif kumar oynayıp bütün parayı kaybedip devamlı ailesinden destekle yaşıyordu. Bizse hem kendimize, hem baktığımız hayvanların tüm giderlerine (sokaktaki 20 kedi, 5 köpek filan, kısırlaştırmalar, mamalar, aşılar:D), hem babamın giderlerine, hem benim her hafta İstanbul'a gidip gelmeme yettiriyorduk. Kendi kıçı kırık motorumuzu bile onlara vermiştik, işe kolay gidip gelsinler diye izinli günlerimizde, yaz gününde Bodrum'da yeni evli çift olarak evde oturuyorduk aracımız ve paramız olmadığından :D Neyse, öyle ayrıldılar. Sonra biz dükkanda ikimiz kaldık eşimle.

Benim İstanbul süreci ayda 1-2'ye düşmüştü. Dükkanı toparlamaya çalışıyorduk. Buradan da gelenler oldu bu arada :D Sağolsunlar, yolunuz düşerse hepinizi bekleriz :D

Bi 6 ay da böyle geçti. Borç ve kredi yükümüz çok ağır geldiğinden dükkana yeni bir çalışan almadan her şeyi kendimiz yaptık. Mutfağa ben, bara eşim geçti. Sabahlara kadar çalıştık, denedik, alışverişi de kendimiz yaptık, tuvaleti de kendimiz temizledik, servisi de biz yaptık, hazırlığı da, müziği de, bulaşığı da... Aklınıza ne gelirse, gece gündüz çalışıp, hiç es vermeden kendimizi babamı kurtarmaya ve borç ödemeye adadık. Bir yandan da hizmet sektöründe her ne kadar sabah güne yeni bir tehditle, hakaretle, kötü haber veren bir telefonla uyanmış olursan ol, insanlara gülümsemek ve onları eğlendirmek zorunda olmanın psikolojik yükü de ekleniyordu ama yine de güçlüydük. Sonraaa tam yeniden hayata karşı umutlanacakken eşimin babasının akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Bu sefer de o süreç başladı.

Önce Eskişehir, İzmir, Ankara, İstanbul vb yerlerde çeşitli profesör ve hastane arama süreçleri, sonra tedavi süreci başladı. Kayınpederim bu dönemde artık çalışamaz duruma geldiği için onun ailesinin masraflarını da biz üstlendik. (İkinci eşinden 20 yaşında bir oğlu ve 8 yaşında kızı vardı).

Gece yarısına kadar çalışıyorduk, dükkanı kapatınca eşim Marmaris'e gidip babasını alıp İzmir'e götürüp kemoterapiyi bekleyip, yeniden Marmaris'e gidip babasını bırakıp, Bodrum'a dönüyor ve çalışmaya devam ediyordu. Bazı zamanlar 10-15 gün dükkanı tek başıma açıp kapattığım oldu. O dönünce ben aynı matematikle İstanbul'a gidip, babamı görüp, avukatlarla görüşüp aynı gün geri dönüp gece çalışmaya devam ediyordum. Kayınpederlerin mutfak alışverişi, çocuğun okul giderleri vb destekçileriydik.

Sanırım gençliğin verdiği güçle gerçekten her düştüğümüzde daha güçlü kalktık hep ayağa. Biraz da enayilik. Ama çok şükür artık iş yeri azıcık daha profesyonel olmaya ve para kazandırmaya başlamıştı. Ne duruyoruz o zaman helva yapalım dedik. Eşimin, son 5 senedir odasından hiç çıkmamış 20 yaşındaki kardeşine iş verelim, onu hayata hazırlayalım dedik. Bak bak :D:D Fail 3'ün zemini geliyo :D Bu çocukcağız da 15 yaşında liseyi bırakmış, işte 5 senedir odasından çıkmıyor, eli bir iş tutmuyor, akşam okulunun borcu biriktiği için okula devam edemiyor filan. Marmaris'ten geldi, bize taşındı. İlk etapta 6 ay kadar birlikte yaşadık ve çalıştık. Çok şükür, iki kelimeyi yan yana getirmeye utanan çocuk açıldı, özgüvenlendi; barı, kahveyi, mutfağı öğrendi; para kazandı. Biz kazandığı paradan ayrı olarak okulunun geçmiş borçlarını ve yeni gelen taksitlerini ödedik, cep telefonunu aldık, üst baş alışverişini yaptık ve sezon sonunda bir sonraki yaza da görüşmek üzere vedalaştık.

Bu arada kayınpederim de kanseri atlattı, güzel bir kutlama yaptık; derken çok kısa bir zamanda nüksetti ve yukarıda anlattığım süreç yeniden başladı. Sonra da tam her şey yeniden iyi gidiyorken kendisini aniden kaybettik.

Bu arada ben devamlı mahkemelere gidiyorum, her celse büyük umutlarla gidip aşağılanarak dönüyorum, yeniden televizyonlarda, gazetelerde dönüyoruz filan çok zor. Kayınpederimin hastaneye kaldırıldığı haberini duyar duymaz dükkanı kapatıp yola çıktık. Yolda eşim arabayı süremeyeceğini söyleyip yanımızda da bir büyük olsun diye annesini çağırdı. Kayınvalidemle gittik Marmaris'e ama kayınvalidem kayınpederin eski eşi. Validenin de 25 senelik yeni eşi var. Bütün hikayelerin üstünden 25 yıl geçmiş ama kadıncağız insanlık yaptı bize.

Biz Marmaris'e giderken, babayı kaybettiğimizin haberi geldi. Yıkıldık. Neyse gittik, gerekli işlemleri hallettik ve 24 saat geçmeden Bodrum'a geri döndük. Günlerden Pazar. Pazartesi günü benim babamın İstanbul'da mahkemesi var. Salı günü ise eşimin babası yine İstanbul'da defnedilecek. Pazartesi sabahı 6.30'da uçağımız var diyelim.

Kayınvalidemi evine bıraktık, eşim de üvey babasının yanına çıktı, sarılıp teselli ettiler birbirlerini. Aksi bir şey yok gibiydi. Biz de eve geldik. Aramız 15dk. Eşim artık ağlayabilirim dedi. Kahve yaptım, içerken telefon çaldı. Telefonda sadece kayınvalidemin çığlıkları geliyordu "yapma, vurma, yeter" gibi :( Eşim "annemi dövüyo" dedi. Valla yalın ayak arabaya nasıl atladık, nasıl gittik oralar bende yok. 4-5 dk içinde oradaydık. Yolda jandarmayı aradık, biz içeri bi girdik ki kadını 40 dk darp etmiş şerefsiz. Kıskançlık sebebiyle ve alkol problemi bahanesiyle. Kadıncağızın ayakta duracak gücü yok, her yerden kanlar süzülüyor, bir yandan şoktan mıdır nedir "o çok iyi bir insan, onu polise vermeyin" diye yalvarıyor :/ Allah'ım son 3 sene kesin kabustu diyorum artık. Birazdan uyanacağım, uyanmam lazım yani. Daha babayı kaybedeli 24 saat geçmedi, bu nedir.

Üvey kayınpeder daya atmaktan yorulmuş sandalyeye oturmuş, oturduğu yerden kayınvalideye ve eşime ve hatta daha vefatının üzerinden 1 gün bile geçmeyen babasına küfürler hakaretler ediyor. Eşim önce üvey babayı dövdü, sonra jandarmalar müdahale etti. Ve de yanlış bi hareket yaparsa artık onu da nezarete atacaklarını söyledikleri için başına bir şey gelmesin diye kalanında da ben dövdüm. Bir yandan eşim sinir krizi geçiriyor, bir yandan herif kayınpedere küfrediyor, bir yandan kayınvalide "o çok iyi bir insan, onu götürmeyin" diyor, jandarma ultimatom veriyor asjdha o ara ben de yerlere düşürüp tekmeledim adamı, bi de suratını yumrukladım :/ Yaşadığımız her şeyin içinde vicdanım bi tek bazen buna sızlıyor. Hala utanıyorum yaptığım şeyden. Ama yine olsa yine yapardım...

İstanbul uçağının kalkmasına 4-5 saat var, günlerdir uykusuzuz, kayınpederi kaybetmişiz, kayınvalide öldüresiye dövülmüş, sabahında babamın mahkemesi var, ertesi gün cenazemiz var ve sabaha kadar hastane, karakol vs dolaşıyoruz. İşin kötüsü kayınvalidem de hastanede yaralarını saklıyor, karakolda hayır dövmedi diye yalan söylüyor, inanılmaz bir şey yaşıyoruz.

Uçağa birkaç saat kala, güvendiğimiz bir ablamızı kayınvalidemin yanına yerleştirdik ve biz gelene kadar buradan ayrılma dedik. Sonra gittik, babam bu sefer kesin çıkıyor dediğimiz mahkeme de g.tümüze girdi. Ertesi gün de cenaze... Sonra Bodrum'a döndük.

Kayınvalideye gittik, uzaklaştırma çıkarıldı, tehditler alıyor adamdan ama bize söylemiyor. Jandarmaya da söylemiyor öyle bekliyor ve adamı koruyor. Yanına koyduğumuz abla vardı ya bize o anlatıyor gelen mesajları. Bu arada bi de eşimin anneannesi var, alzheimer hastası, kayınvalidemlerle yaşıyordu. Bizim gittiğimiz o bir haftada her geçen gün kadının hareketleri kısıtlanıyor, birkaç gün sonrasında da tamamen felç geçirmiş gibi oldu. Hop yine hastaneler, meğer herif bunun kafasına telefon fırlatmış annemi dövdüğü gün. Anneanne de o günden beri ufak ufak beyin kanaması geçiriyormuş. 85 yaşında kadın. Masada kalabilir denerek ameliyata alındı. Daha kayınpederin yasını tutamadan yine hastane süreci. Bu arada çalışmaya devam ediyoruz. Ben dükkanda kalıyorum, eşim anneannesinin yanında hastanede. Neyse ki ameliyat başarılı geçti ama bu olaydan sonra anneanne tamamen yatağa bağımlı hale geldi...

Tekrar bahar geldi, kardeşimin erkek kardeşini geçen sene söz verdiğimiz gibi yeniden yanımıza aldık. Bu arada maddi anlamda götü biraz doğrulttuğumuz için bir arkadaş daha bizimle çalışmaya başlamıştı. Toplamda 4 kişi olduk dükkanda. Derken bu sefer eşimin üvey annesi tutturdu ben de Bodrum'a taşınacağım diye. Yapma etme dedik, buralar pahalı, küçük kız babasını yeni kaybetti, okul ve çevre değişikliği iyi gelmeyebilir filan. Yok dedi taşınacam. Ok dedik o zaman yakınımıza taşın ki tanıdıklarımızı kullanarak sana iş bulabilelim. Okul çıkışında kızı alabilelim filan. Evler bulduk, gönderdik, bak sakın bize sormadan ev tutma çünkü burada yeni gelenleri çok kazıklıyorlar, arada bir tanıdık buluruz, bize farklı davranırlar dedik. Dedik de dedik. Fail vol. 45764
Anaaa bi baktık kadın bize haber vermeden bize oldukça uzak bi yerde, oldukça yüksek fiyatlı bi ev tutmuş. Bize tuttuktan sonra haber veriyo. Hayırlısı dedik, belki kadın 50 yaşından sonra özgür kalmak istiyor hayatında ilk kez. Saygı duyalım. Duyduk da.

Biz erkek kardeşe hayat yolu çizmeye odaklıyız. Bu sezonun sonunda lise bitince MSA'ya gönderelim, masraflarını da biz üstlenelim, eli artık iş tutuyor, mesleği de olsun planları yapıyoruz. Annesi dedi ki ben bayramın 1. günü taşınıyorum. Yardıma gelir misiniz...

Bilenler biliyor, tatil yöresinde bayram günü hizmet sektöründeki yoğunluğu. Bütün kış beklediğimiz gün gelmiş. Kadın o gün taşınacak. Hay hay babamızın emaneti. Erkek kardeş yine bizimle yaşıyor bu arada. Eşim dedi ki "yarın şu saatte uyanıyoruz, bu saatte evden çıkıp, şu saatte anneni taşıyoruz, akşam da bu saatte dükkana dönüyoruz rezervasyonlar full". Ok, sabah oldu, kardeşi uyandırıyoruz uyanmıyor. Belki 10-15 defa uyandırdık. Evden çıkma saati geldi geçiyor, eşim de kendi başına çıktı, üvey anneyi taşımaya gitti. Yarım saat sonra kardeşi uyandı, abisini sordu, anlattım. Tamam deyip evden çıktı. Gidiş o gidiş :D Yukarıda fail 3 zemini olarak anlatmıştım ya :D Cebine henüz çalışmadan verdiğimiz maaşını da koyup kaçtı herif akdljhsa :D Bayram günü dükkanda iki kişi de kaldık mı :D Arıyoruz açmıyor filan sonra arkadaşları haber verdi, Türkiye turuna çıkmış lkdsjla :D Neyse biz bütün yazı güç bela 3 kişi hallettik ama sezon ortasında yeni eleman da bulamadığımız için iflahımız s.kildi afedersiniz.

Bu arada babadan 400.000tl filan borç kaldı dahgsd kafamız çok karışık ama üvey anne abuk subuk harcamalar yapıyor, atıyorum 6 tane kahvaltı tabağına 1.000 tl veriyor, saçma sapan bir elbiseye 900tl veriyor. Sonra param bitti diye bizden destek istiyor, veriyoruz; evden kaçan kardeşin okul taksidi diye para istiyor, veriyoruz filan saçma sapan bir durum :D Küçük kız için yine okul ve üst baş harcamaları, onu gezdirip yedirip içirmeler, helali hoş olsun, tüm hikayeler içindeki en masum kişi kendisi...
Abi 6 ay sonra, kadın dedi ki ben Bodrum'da yapamıyorum, burası çok pahalı, kız okuldan eve geliyor tek başına, ev sahibi beni dolandırıyor vs. Be amk, biz 6 ay önce bunları söyledik zaten sana. Peki ne yapalım? Ben tekrar Marmaris'e taşınacağım, bana nakliyeci ayarlayın. Bi de bilmem ne kadar para. Ok. Bunları da yaptık.

En son benim doğum günümden önceki akşam saat 9'da eşimi arıyor. Sabah 8'de taşınıyorum, yardıma gelebilir misin diye. Ben de kendimce yasta olduğum için senelerdir doğum günü kutlamamışım; o sene Antalya'dan annemler ananemler geliyor, dükkanda müdavim müşteri ve arkadaşlarla kutlama yapacağız. Eşim de durumu izah ediyor, evde 4 kişi misafirimiz var, yarın kızın doğumgünü, dükkanda organizasyon var vs. derken telefon suratına kapanıyor :D Kapanış o kapanış :D Bi daha ulaşamadık. Taşınıp bizi sildi hayatından. Küçük kızı da taşınmadan iki hafta önce Marmaris'e yollamıştı zaten. Veda bile ettirmeden :D

Bu arada eşimin annesi adamdan ayrılma arifesindeydi ya, o da yanında bir erkeğin eksikliğini hissetmesin filan diye ona da maddi manevi yardımcı oluyoruz. Gece 5'te dükkanı kapatıp, sabah 7'de eşim kapı montajına gidip, birkaç saat sonra dükkanı açıp 15 saat aralıksız çalışıyor filan öyle bir şey.
Ama annesi yalnız kalma kısmını kabullenemeyip adamla tekrar barıştı. Çok boktan hissettik.

Aileden yediğimiz bu son kazıklardan sonra bizim psikolojimiz baya gitti bitti. Çok garip oldu. Peki dedik, öldürülmek istiyorsan artık senin kararın ama madem kocan yanında o zaman bizden maddi manevi bir desteğe gerek kalmadı diye blöf yaptık. Yeniden birleşme denemeleri 1 ay sürdü. Ama o 1 ayda çektiğimizi Allah biliyor. Her gece evlerini gözetledik kavga var mı, kötü bir şey var mı diye. Her uykudan kabusla uyandık.

1 ayın sonunda herif yine içip sıçmaya başlayınca anne nihayet uyandı ve adamı kovdu. Bu sefer de onun bozulan psikolojisiyle yaptığı işler batmaya başladı. Bir yandan yatalak annesine bakıp bi yandan çalışmaya çalışıyordu ama başaramadı. Dedik ki bu böyle olmaz, hiçbir şey yapmasan aylık giderin (dükkanın masrafı, ev kirası, bakıcı parası, çalışan maaşı vs) 20.000TL. Gel bizimle yaşa, dükkanını da kapat, tüm masraflarından kurtul.
Böylelikle kayınvalide bize taşındı. Bu arada 2+1 evde 2 kedi, 1 köpek, 1 kayınvalide, 1 yatalak anneanne bir de biziz ashdkajsdh :D Bu şekilde 7 ay kadar birlikte yaşadık. Zaten melek gibi insanlar, başımın üstünde yerleri. Ama bu sayede kadıncağız son 1 iş daha yapıp, ufak tefek borç kapatıp, cebine de bir miktar parasını koyabildi. Geçtiğimiz Mayıs ayında onu Antalya'da ufak bir köye taşıdık. Şimdi tarım yapıyor, annesiyle emekli maaşlarıyla tatlıca geçiniyorlar.

Anam ne uzun oldu :D Aralarda bi sürü şey daha var onları geçiyorum artık. Tam yine her şeyi yoluna koyduk, artık bi Avrupa yapabiliriz derken bu sefer de pandemiler çıktı işte oralar zaten malum. Dolar euro da öyle :D Bu bir senenin yaklaşık 6 ayında kapalıydık. Bu aradaaa yaş da 30 oldu :D

Sonuç, işler ve dükkan genel olarak gayet güzel oturdu. Bu yaz dükkanda çalışan nihayet 5 kişiydik. Küçük kız kardeş Darüşşafaka'yı kazandı :,) Annesi telefonlarımızı açmadığı için görüşemiyorduk, geçtiğimiz aylarda ona güzel bi telefon hediye ettik kendisine ait, artık rahatça görüşebiliyoruz :)

Borçlar bitti sayılır; yeniden borca girmeden kendi birikimimizden harcayabiliyoruz en azından pandemi sürecinde. Kendimizden çokça ödün vererek belki bir güzel ev ve araba parasını havaya üfledik ama vicdanlarımız rahat diye bakıyorum.

Geçenlerde eşimin annesi ufak bir kanser tehlikesi atlattı, ameliyatı için Antalya'ya gittik, anneanneye ben baktım, eşim de annesinin yanında durdu mesela. Annem de bize yardıma geldi kayınvalidelere. Sonra hep beraber benim Anneannemlere gittik. Yetişemiyorlarmış perdelerini yıkadık, yemeklerini yaptık :) Dedem kalp krizi geçirmişti, onu bi daha göremem diye çok korkuyordum, onu gördüm. Ailenin kalan kısmıyla mutlu zamanlar geçirebilmek çok değerli bence. Nolur size değer verenlere sıkı sıkı sarılın. Küsseniz barışın.

Şimdi de benim annem tiroid kanseri oldu sanırım. Pazartesi günü belli olacak, bakalım. Özet olamadı ama özetle benim de duyuruya ara verme sebeplerim böyle şeylerdi.

Şu sıralar artık daha fazla vakit ayırmaya çalışacağım. Umarım başarabilirim. Bana ulaşamayan mesajlarınız olduysa hepinizden özür dilerim.

Hatırlayanlara bol sevgiler, ve bir de kapanış fotoğrafı gönderirim :))

İlk kedimi sahiplenmeden önce duyuruya sormuştum. Herkes sende kalsın lütfen sokağa bırakma demişti. Buradan aldığım en güzel cevaptı. Çünkü tüm bu boktan süreçlerde hiçbir terapi, hiçbir ilaç olmadan, hayata tutunmamı sağlayan en güzel şeydi kendisi. Sonra sorunlar arttıkça, evdeki terapicilerin sayısı da arttı asdhajga :D Teşekkür ederim tekrardan. Onlardan bi hatıra bırakıyorum buraya.

Sorularınız varsa sorun, umarım modlar silmez :p Sağlıcakla kalın.

Sevgiler.

Merhabalar, 7 yaşındaki erkek yeğenime okumayı öğrendiğinde hediye alacağıma dair sözüm var. Oyun konsolu PlayStation tarzı bişey alayım diyorum. Ama hiç bilgim yok bu konuda. Ben en son tv atarisi ile oynamıştım Cok tuzlu da olmayacak şekilde Ps3 ps4 ps5 xbox vs bi sürü marka var. Ne almalıyım ps5 teki oyunlar ps3 te çalışmıyor mu? Özetle fiyat performans ve içerik olarak ne önerirsinix

5 yıldır sevgiliydik. 5 ay oldu o gideli. hala her gün ağlıyorum. eskiden hiç ağlamazdım, hiç ama. ayrıldıktan sonra rutin oldu ağlamak. odamda ağlıyorum, ev arkadaşım yoksa salonda, ya da tek başıma yolda yürürken.. ofiste bile ağlıyorum sessiz sessiz, bir yandan iş yapıyorum bir yandan gözlerimi siliyorum. bu acınası halime üzülüp daha çok ağlıyorum.

arkadaşlarımın yanında iyiyim ama. onlara sorsanız; oo çok iyi atlattım ve bana helal olsun. çok neşeliyim, konuşuyorum, planlar yapıyoruz, içiyoruz, gülüyoruz. ama kimse yokken hep kötüyüm. bir ben biliyorum içimdeki boşluğu. kedilerime sarılıyorum biraz doldurur diye, iyi mi geliyor daha mı çok üzüyor anlayamıyorum.

yani, insanların sevdikleri zamansızca ölüyor bazen. biliyorum benim yaşadığımdan çok daha büyük acılar var, ama işte benim de çok canım acıyor. bu acı geçiyor mu? nasıl geçiyor?

bir yere başvurmak mı lazım? yoksa sıramızı mı beklicez?

aşı oldunuz mu?

bir çalışma için yorumlama ve çözümleme yapıyorum da farklı insanların bakış açılarını merak ettim, birkaç kelime dahi olsa bahsederseniz çok sevineceğim.

yayoi kusama'nın enstalasyon türündeki "silinmişlik odası" adlı çalışması, başlangıçta tamamen beyaza boyalı olan oda birkaç hafta sonunda ziyaretçiler tarafından odaya yapıştırılan yuvarlak formdaki renkli stickerlarla "silinmiş" oluyor:

www.youtube.com

Devlette, doğu illerinde (urfa, diyabakır vb) göreve yeni başlayan, bekar, dil puanı da yds-b(80-90) olan birinin maaşı 8K civarı olur diyorlar. Doğru mu bu rakam?

Hiçbir zaman sevgililiğe dökülmese de birkaç yıl önce flörtvari bir havada olduğumuz bir arkadaş vardı. arkadaştık ama fazlası da var gibiydi. kısmet değilmiş sanırım, olmamıştı. (ben kadın, o erkek)

yıllardır pek görüşmedik, denk gelemedik.

sosyal medyada, ortak arkadaşların hikayelerinde falan görmeye başladım birkaç kere.

aklıma düştü, aradım. çok mutlu oldu. 1 saati aşkın sohbet ettik. yüzyüze de görüşelim dedi. saatine gününe kadar kararlaştırdık. buluşmayı konuşurken heyecanını, mutluluğunu sesinde hissettim. 1 hafta sonra olacaktı. o işten çıkıp gelecekti, o nedenle o arayacaktı.

aramadı. buluşacağımız akşam yine bir ortak arkadaşın hikayesinde gördüm.

aradan 2 hafta geçti. başta ben aradığım için, sonrasında o haber vereceği ama vermediği için ben de tekrar aramadım. abartmamak için.

kendisi görüşmeyi teklif edip mutlu da olmuşken neden sonrasında hiç aramamış olabilir?

halihazırda bir bakanlıkta devlet memuruyum, her şey yolunda ama istediğim şeyin bu olmadığına kanaat getirerek yüksek lisans yapmaya karar verdim ve 2020 Nisan ayından beri bu doğrultuda çalışıyorum. her ne kadar akademisyen olmanın hayalini kursam da önümde bi belirsizlik var ve bu beni ürkütüyor. başvurmayı planladığım üniversitelerden biri, yüksek lisans öğrencilerimizin okul dışındaki bir işte çalışmalarını istemiyoruz diyor. mevcut işimi bırakıp tamamen (kabul aldıktan sonra tabi) bırakıp derslere yoğunlaşmak istiyorum ama önümü göremediğim için ikisini en azından belli bir süre beraber mi götürsem diye düşünüyorum. siz nasıl bir yol izlediniz akademik kariyeriniz boyunca? Bana ne tavsiye ederdiniz? Teşekkürler şimdiden.

merhaba,

sorum ev almak icin kredi cekmeyi ve 20+ yil borc odemeyi goze alanlara.

nasil cesaret ettiniz?
kiraya verdiginiz ile krediye odediginiz para arasinda nasil bir fark var? (aylik olarak kiraya x verip, krediye 2x vermek gibi)
ev aldiktan sonra yasam standardiniz degisti mi? diger giderlerinizden kismak durumunda kaldiniz mi?

omrumuzun sonuna kadar kira odemek istemiyoruz, ancak kredi cekip 30 sene onu odemek de korkutucu geliyor. bana ev sahibi olmak ile ilgili guzel seyler soylerseniz cok sevinirim.

tesekkurler simdiden.

Yol bilgisi alacağım.

merhaba, kafamı kurcalayan bir durumu sormak istiyorum.

şu anda 40 yaş üzeri olan, geçmişte orta gelire sahip insanlar arsa, ev, araba falan alarak şu an maddi olarak çok iyi duruma geldiler. istanbul'da tüm arsalar doldu, herkesin arabası var, ev almak mümkün değil. son yıllarda işe başlamış, babadan bir şey kalmayan gençler bitik durumda. bırakın evi düzgün bir araba dahi almaları en az 5 yıl yemeden içmeden çalışmakla mümkün.

velhasıl, alan almış, götüren götürmüş gibi geliyor bana. satın alma gücünün görece iyi olduğu zamanlar bir daha gelecek gibi durmuyor. reel ücretler yerlerde. ne yapsın bu gençler?

enpara kredi kartımla alışverişlerimi sonradan taksitlendirebiliyorum bunu internetten telefon aldıktan sonra da yapsam sıkıntı yaşar mıyım? bu şekilde telefon alan oldu mu?

www.memurlar.net

özetle diyor ki, sınava uzaktan bağlanmış öğrenciye yardım edenler. üniversitede öğreninin bilgisayarına hangi IP girmiş onu tespit etmiş. birisi online sınava girdiğinde online sınavı gerçekleştiren kuruluş sınava girenin bilgisayarına nasıl erişir,

bu hukuki de değil açık rıza gerektirir de teknik olarak nasıl mümkün anlamadım.

aldığım ürün henüz kargoya verilmeden 100 liranın üzerinde indirime girmiş. iptal de etmiyorlar. daha önce benzer durum yaşayan var mı?

bir çiftimiz var, 5+ yıldır evli. erkek evliliğin ilk yıllarında libidosu düşük bir insan olduğunu, ilişkiye girmeyi sevmediğini söylüyor. kadın kabullenip devam ediyorken tesadüfen erkeğin hiç de libidosu düşük biri olmadığını, tercihinin kendini tatmin olduğunu öğreniyor ve başka kadınları arzuladığını keşfediyor, çok ağır geliyor. iki yıl gel gitten sonra (fiziksel olarak aldatıldığını bilse bir saniye bile düşünmez) artık kaldıramıyor ve boşanmaya karar veriyor. boşanma kararından sonra son bir kez denemeye karar veriyorlar ve erkek bu aşamada birden değişip aşırı talepkar, istekli bir karaktere bürünüyor.
5 yılda libidosu 1/10 olan erkek birden 9/10 nasıl olabilir?
kadın bunun rol olduğunu düşünüyor ve anlam veremiyor.
not: boşanma gerçekleşse temiz bir ayrılık olacak, kadının bir talebi yok.

Su en dandik modeller var ya kapağı çekiyorsun ışığı yanıyor. Içinde 2 teen kartuş filtre olanlar. Benim evde bu çok yağlı idi, söküp attım. Yenisini alacağım ama inşallah üstten dolap tarafından atılan vidalar yeni aldığımi karşılar. Bunlar standart mıdır acaba?

4,5 yaşındaki oğluma göz tembelliği teşhisi kondu. Gözlük kullanacak ve günde en az iki saat kapama tedavisi uygulayacağiz. Dikkat etmemiz gereken bir şeyler varsa, şunu da yapın dedikleriniz varsa desteğinizi bekliyorum.

Geçen sene tanıştığım 5/10 yakınlıktaki bir arkadaşım temmuz ayında evlendi. Düğüne de davet etti ama hem pandemi nedeniyle hem de şehir dışında yapıldığı için gidemeyeceğimi söyledim. Neyse kız geçen hafta yeni evime bekliyorum senin ofise de çok yakın gel bir kahve içelim falan diye aradı. Ben de olur tabii haberleşiriz falan diyerek geçiştirdim.

Soruma gelince:
1-Ortalık coronadan kırılırken kimsenin evine falan gitmek istemiyorum. Ama “hayırlı olsun”a gitmezsem ayıp olacak gördüğünde de lafını esirgemeyecek. Buna bir orta yol bulunabilir mi?
2-Hediye olarak ne götürmek gerekir asla bilmiyorum bu konuda da yardımınıza ihtiyacım var.

Teşekkürler.

tekrar yaşayacaksiniz. bu hangi gün olurdu? tikler gelecek.

www.facebook.com

Bu videonun çekildiği yerin neresi olduğunu bilen var mı?

SB.

Abd hakkında fazla bilgi sahibi değilim ama yine de ne demek istediğimi anlatmaya çalışayım. Bildiğim kadarıyla en bireysel takılan insanlar / sistem Amerika'da. Sağlık sistemi çok iyi değil ama insanlara verdiği imkânlar dolayısıyla oradakiler (sanırım oraya sonradan gidenler desem daha doğru) bu sağlık sistemi sıkıntısını göz ardı ediyorlar. Özgürlük daha önemli veya imkan sunma daha önemli diyorlar sanırım.

Bir de bu soruyu sormama sebep olan entryi bırakayım şuraya;

eksisozluk.com

Evet. Böyle bir ülke daha var mı?

gittigidiyor üzerinden ürün aldım. kargo ücretsiz yazıyordu. bugün ürün kargoya verilmiş, ancak alıcı ödemeli gözüküyor. satıcıya mesaj attım ama cevap bile vermedi. bu durumda ne yapıyoruz? gittigidiyor sorunu çözüyor mu yoksa ürün gelince kabul etmeyip geri mi gönderiyoruz?

arkadaşlar koton'un şu www.koton.com parfümünü dior sauvage kokusuyla benzeten var mı ?

bence çok benziyor, sizce ?

gebelik şekeri çıktı bende. doktorum dedi ki diyete başla şeker ölçüm cihazı ile sabah öğle akşam yemeklerden önce ve yemekten bir saat sonra ölç, not et, 10 gün sonra bana gel.

ben de bugün başladım başlamasına ama ara öğünlerim falan oluyor mesela kahvaltıdan iki saat sonra elma yiyorum süt içiyorum iki saat sonra yemek yiyorum, sabah kahvaltısı hariç hiç uzun süre aç kalmıyorum açlık kan şekerini kaç saatlik açlık ile ölçmeliyim?

bir de evdeyim geç kalkıyorum üç ana öğün zaten yapamıyorum. onda bir sıkıntı olur mu acaba.

doktora soramıyorum sadece acil şeyler için arıyorum doktoru.

hangisini tercih etmeli/etmemeli nede? tesekkurler

Sadece nefes darlığı semptom olabilir mi? Yoksa panik atak mı yaşıyorum. Ateş, öksürük vs. yok. Sadece nefes darlığı var.

şişliye yakın?

özel ve iyi bir okul bulduğum bir oğlum var. istanbulda yaşayan ve çocuk için destek olabilecek eş dost akrabam yok. devlet okullarının saatleri uymadığı için özel okul mecburi istikamet gibi. ama aynı zamanda az bi birikimle ev almayı da düşünüyorum. özetle çocuğa bulduğum okulun 3 yıllık parasını birikimin üstüne koyarsam 3+1 ev alabiliyorken. iyi bir okula gitmesi durumunda 2+1 ev alabiliyorum. benim gönlüm çocugun iki dil öğreneceği iyi bir okulda 8. sınıfa kadar okuması. ama herkesten bütün maaşını okula vereceksin ilkokulda özel okula gerek yok vs vs sözler duyuyorum. çok varlıklı bi aile değiliz büyüklerden desteğimiz yok. ben çocugu okutucam eşim evi geçindirecek. okul mu beton mu uzun vadede deneyimleyen benim gibi düşünüp sonrasında bu okula bu paraya değmezmiş diyen var mı ? devlete gönderirsem eve bakıcı tutmak durumundayım. okudugunuz için teşekkürler.

Evet 2 sehrin de yasam kosullari farkli. Ikisi arasinda kiyas yapmak sacma. Sadece her sehri kendi bunyesinde olcup tartmak istiyorum.

Bugun bizim sirkette calisan babasi Scott annesi Turk 13 yasina kadar Lomdrada yasamis bir elamanla bunu tartistik. Adam Londra pahali asla orda yasamam Istanbul da mutluyum diye bir cumle kurdu. Benim sarterler atti. Istanbulla Londrayi karsilastirdigin zaman londra pahali dedi. Saka gibi. Cunku orda 1.400 pound para kazaniyormus. Buraya geldi tabii aldigi paranin haddi hesabi yok. Londrada yasam zor diyor. 1.400 TL İstanbul’da kazansan tabii ki burda da yasam pahali olur.

Tutturmuş oda kiraları çok pahalı. E İstanbul’da da aynı.
Market pahalı diyor Londra icin. Sacmalik. 10 pounda marketten aldığın sey ile 10 liraya Türkiye’de yaptığın alışveriş bir olmaz.

Ulaşım pahalı diyor. Londra’da 1.5 pound basıyorsun otobüse binince. Burda 3 kusur oldu sanırım.

Anlamıyorum bu insanları Londra tamam pahalı ama İstanbul’da ucuz degil be kardeşim.

Siz ne düşünüyorsunuz?

Bu arada biri 3 ay olmak üzere 3 kere Londra da bulundum. Belki doğup büyüyen kadar bir tecrübem yok ama. Bizim de gözümüz görüyor sonuçta.